شب پنجم ؛

تو ی تاکسی لمیده بودم و داشتم به حرفهای زن و شوهری که کنارم نشسته بودن ، گوش می کردم . تمام حواسشون پیِ بچه ی چهار ، پنج ساله ی خانم جلویی بود ، بچهه سرشو چرخونده بود عقب و داشت می خندید ؛ زن و شوهر هم واسش می مُردن و هی به هم نگاه های عاشقانه می کردن . تاکسی یهو ترمز کرد . بچه افتاد ، مادر زد پسِ کله ی بچه ، مادر و بچه پیاده شدن ، بچهه پا نداشت .  زن و شوهر حواسشون رو پرت کردن میون شلوغی و من رفتم داروخانه که یه بسته کاندوم بخرم .

                                                                                     حامد امان پور قرایی